Adam yapan Adam gitti

O bir Efsane idi. Bir benzeri olmayan bir insandı. Yokluktan varlığa, müzmin kayıp edenden sürekli kazanana çevirdiği Beşiktaş ile özdeşleşmiş büyük başkandı O.

Kimden dinlerseniz dinleyin Onun hakkında tek olumsuz bir söz duyamazsınız. Belki başkan olarak biraz tutumlu denirse ki, o da aslında iyi bir meziyettir. Hele ki günümüzün savurgan ve beceriksiz örneklerini gördükçe!

Ne bir zengin tayfaya, ne devletin arkasına ne de taraftarın sırtına binmeden bir Kulübü mülk zengini, kupa zengini yaptı. Her yönü ile tüm ülkeye örnek gösterilen ve gıpta ile bakılan bir Kulübe sahip oldu.

Fazla harcamadan, borca batmadan, kaynakları satmadan oluşturduğu takım ile hayale gelmeyecek başarılara ulaştı. Üstelik hakkı ile ve hiç kimsenin hakkını yemeden.

Onu fazla para vermediği oyuncu da sevdi, transferler ile coşturamadığı taraftar da sevdi; Onu kesin üstünlük kurduğu rakibi de sevdi, o takımların kupalara hasret bıraktığı taraftarları da sevdi.

O futbolculara ve taraftarlara adam olmayı öğretti. Ne zaman ki futbol sanayileşti, profesyonelleşti futbolda, adam olmakta bir o kadar zorlaştı. Tam da o dönemde ayrıldı çok sevdiği Beşiktaş'tan ani gözüken bir veda ile. Her şey ham kaldı, her şey çiğ kaldı bir daha olgunlaşamadı toy toy delikalılılar bu vahşi arenada. Ne tadı kaldı ne tuzu, peşinden koşulan topun, eskisi gibi.

Artık her şey para idi, gerisi boş idi. Hâlbuki gerçek öyle değildi. Bir şeye değer katan, tutku ile peşinden koşulan, şeref ile, alın teri ile, hakkı ile kazanılan ve adam gibi kutlanılanlardı. O zaman yürekler açılıyordu sorgusuz sualsizce bu alemde karşılıklı birbirine. Dostluklar, arkadaşlıklar tatlı bir rekabette demleniyordu acımadan. Keyif alınıyordu güzel oyundan, oynayanı da, oynatanı da, tribünde alkış tutanı da.

Büyük başkan, Efsane başkan bıraktığı güzel hatıralar ile, gönüllere kazıdığı duygular ile göçüp gidiyor sonsuzluğa. Onun geride bıraktığı felsefe gün gelir tekrardan filiz verir inşallahlar köklerinden gür bir biçimde.

Kim bilir bir daha ne zaman bir takım şampiyonluğu "Civelek civelek" diyerek kutlayacak ki? Kim bilir ne zaman bir takım ikincilik ile mutlu olup, birinciliğe yan gözle bile bakmayacak? Kim bilir belki de hiç bir zaman bir daha olmayacak!

Güle güle diyoruz büyük Başkana, güle güle. Mekanın cennet olsun. Dualarımız senle olsun.